Soms vraag ik me af waar we dit allemaal aan verdiend hebben.
Waar hebben we het aan verdiend dat de revalidatie arts ons gelijk serieus nam en regelde dat de MRI direct naar voren gezet werd.
Waar hebben we het aan verdiend dat de oogarts ons eerder belt dan afgesproken om het één en ander bij voorbaat over Amy te bespreken.
Waar hebben we het aan verdiend dat de neurochirurg direct na de MRI even naar de uitslaapkamer kwam om te vertellen dat hij niks bijzonders heeft gezien op de scan.
En überhaupt.
Waar hebben we het aan verdiend dat ze direct naar het juiste ziekenhuis is gebracht.
Dat ze op tijd geopereerd is door de beste neurochirurg van Nederland.
Dat er plaats was in het enige revalidatiecentrum dat zich bezig houdt met 'vroege intensieve neurorevalidatie'.
Dat er daarna plaats was in het revalidatiecentrum van onze keuze.
En waar hebben we het aan verdiend dat ze nu, op haar huidige school, zo goed begeleid wordt en zo enorm gezien wordt door de juffen en therapeuten daar.
Soms vraag ik me af waar we het aan verdiend hebben dat tegelijk met het grote ongeluk in ons leven, zoveel geluk meekwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten