dinsdag 24 oktober 2017

Puber

7 uur. 

In bed. 
”Ooo, moet ik nu al opstaan? Ik ben nog zooooo moe! Waarom moet ik zo vroeg opstaan? Helemaal niet leuk om op te staan als het nog zo donker is.”

In de badkamer.
“Ooo, mama, het is nog veel te vroeoeoeg! Mama, mama, mama! Het maakt niet uit hè, hoe vaak ik het zeg? Je laat me toch naar school gaan.”

Op de trap.
 “Waaaaarom is het niet zo dat je pas in de ochtend, als het licht is, naar school moet. En waarom is het niet zo dat ik pas hoef op te staan als het licht is. Dat is veel fijner.” 

In de gang. 
“Ooooooo, ik wil weer vakantie! Ik hou zooooo van vakantie!”

In de woonkamer.
 “Jij vindt het ook vervelend, hè mama, dat jij weer moet werken?” 
“Wat! Heb jij wél vakantie? Ooooo ik wil ook weer vakantie...” 

Mijn puber komt uit bed.

vrijdag 20 oktober 2017

Centrum van het universum

14 was ik.
En hopeloos verliefd op hem.

Hij zat enkele klassen hoger.
Had een grote blonde lok in zijn gezicht, omlijnde zijn ogen met kohl, droeg een lange grijze jas en liep op schoenen met een puntige neus.

Groot was mijn vreugde toen hij ook voor mij viel.
Mijn eerste echte vriendje.
Hij was 3 jaar ouder, ik vond hem zo wijs en hij rook zo lekker.

Na een maandje tuimelde ik alweer van de roze wolk.
Hij 'maakte het uit'.
Mijn verdriet was intens. 
Maandenlang voelde ik mijn gebroken hart.

Enkele jaren later trof ik hem weer tijdens een concert.
Hij studeerde en woonde op kamers, ik was verhuisd naar een andere stad.
Het klikte die avond weer.
Vrijend namen we buiten afscheid.
Hij vroeg me te schrijven, ik verloor zijn adres.

Dat was de laatste keer.
Af en toe zocht ik hem wel eens op het internet, zoals ik ook andere mensen zocht uit die tijd.
Ik vond hem nooit.

Tot vandaag.

Zijn naam in een overlijdensadvertentie.
Al anderhalf jaar niet meer op deze wereld.
Zijn vrouw was hem een jaar eerder voorgegaan.
Ze hadden geen kinderen.

Weemoedig ben ik de rest van de dag.
Om die jongen van toen.
Die enkele maanden van mijn leven het centrum van mijn universum was.
En die zijn leven niet meer leeft.