Zo'n dag

"Mama, wat is dat voor hondje?"

(Over deze poster die al tijden in het toilet hangt).

"Mama, hoe kan het dat ze bij 'het Zandkasteel' hun mond niet bewegen tijdens het praten?"

(Dat was mij nog nooit opgevallen)

Twee vragen op één dag waaruit blijkt dat dochterlief meer ziet. 

Of ze nou weer een bewustzijnssprongetje heeft gemaakt of dat ze letterlijk meer en scherper ziet, weet ik niet.

Wel is het opvallend dat ze het spellen van woorden ook juist vandaag onder de knie lijkt te hebben...

Het is weer zo'n dag.

Zo'n dag waarop dochter ineens weer meer kan.

Het blijft raadselachtig die ontwikkeling van dochterlief.

Ik ben er nog niet over uit of ik ze nu wil oplossen die raadsels of dat ik het maar laat.

Mislukt

Zo zag mijn pannetje zeep eruit vanochtend.

Nog steeds waterig dus.
Maar, slijmerig waterig, dus de glycerine heeft kennelijk toch wel iets gedaan.

Het experimentje is dus niet helemaal gelukt.
:-(

Ik kreeg nog de tip om het met de huishoudzeep van 'de Traay' te proberen.
Die is in elk geval lang niet zo duur als marseille- of aleppozeep.

Dus wie weet, wordt nog vervolgd.
Voorlopig heb ik even genoeg zeep.
Gelukte en mislukte.
:-D

Zelf zeep maken?
Voeg 20 tot 100 gram (de recepten verschillen op internet) gesneden of geraspte zeep en een eetlepel glycerine (drogist) toe aan liter water.
Breng aan de kook, roer door en blijf net zolang roeren (en laat net zolang koken) tot de zeep is opgelost.
Haal van het vuur en laat een nachtje staan met deksel op de pan.
Als het goed is, is de zeep de volgende dag dik geworden.
Mix de substantie met een staafmixer.
In een potje met een zeeppompje en klaar!

(En ik ga nu kleine stukjes zeep sparen die niet meer zo lekker zepen ;-))

Zeepgeluk(t)

Al eerder schreef ik over het zelf maken van vloeibare zeep.

Mijn zeep bleef waterig.

Omdat iedereen zweert bij de marseillezeep maakte ik mejuffrouw vloeibaar deze keer daarvan.

Nog steeds waterig.

Dubbel dosis zeep in het water.

Waterig...

Het frustreerde me mateloos dat het niet lukte. Begreep niet goed waar dat aan kon liggen.

Dus nog maar eens een keer proberen.

Met een (lekker) stukje zeep wat al een poosje werkeloos op het zeepschaaltje lag.

Beetje water, beetje glycerine, beetje zeep.

Zelfde methode.

En warempel!

Het is gelukt!

Kennelijk is glycerine het bestanddeel dat de zeep bindt met het water en ik vermoed dat ik de vorige keren te weinig glycerine gebruikte. 

Dus, ik gooi mijn waterige zeep weer in de pan met wat glycerine.

Benieuwd of het werken gaat.

(wordt vervolgd)

Zelfgemaakte bananenijs

Een overrijpe banaan in de fruitschaal?

Zin in een toetje?

Maak bananenijs!

Ooit vond ik het recept ergens op een blog en het is doodeenvoudig.

Ingrediënten: Banaan.

(dat is het)

1. Schil de banaan
2. Breek haar door de helft en leg haar in de diepvries.
3. Enkele uurtjes wachten
4. Pureer in de keukenmachine tot een roomijsachtige substantie
5. Smullen!

Zó lekker!

Gezichtloos

Mijn facebookaccount is opgeheven. Formeel nu een week. 

 Ik kondigde het al in september aan en was toen ook voortvarend begonnen met het leeghalen van mijn tijdlijn. Dat bleek een enorme klus. 

In de laatste dagen van 2014 rondde ik met frisse tegenzin het karwei af en zo kwamen de jaren 2010 tm 2014 aan me voorbij. Bijzondere jaren, tripjes van een gelukkig gezin, huis-tuin-en-keuken-kiekjes, ziekenhuisfoto's, verhalen van een opkrabbelend gezin en het oppakken van het gewone leven. 

 Ik werkte in chronologische volgorde maar stagneerde, stiekem tot mijn eigen verbazing, in 2012, het jaar dat mijn meisje ziek werd. Het bleek een pittige klus om mijn meisje weer ziek te zien worden en de verhalen te lezen van onze totale ontreddering. 

 De remedie was om terug te werken van 2014 naar 2012. Na uren werk was ik zo murw dat, toen ik in 2012 aankwam, het verwerken van de verhalen en foto's alleen nog maar een klus werd die ik zo snel mogelijk wilde klaren. Zonder extra gevoel, zonder hervoeld verdriet. 

En zo kabbelde ik gezichtloos 2015 in, nasudderend van de verhalen, dankbaar dat we nu alweer bijna 3 jaar verder zijn en trots dat we die klus samen toch maar weer geklaard hebben.