Fundamentalist

Genieten is een kunst.

 In elk geval voor mij. 

Afgelopen dagen merkte ik weer wat er gebeurt als ik iets leuk vind en dat is eigenlijk een rode draad in mijn leven; genieten wordt werken en brengt minder genot… 

 Mijn lief verzuchtte onlangs dat het met mij hollen of stilstaan is. 

Wanneer ik ergens interesse in heb duik ik er helemaal in. 

Dat is leuk en lekker, even helemaal opgaan in iets wat op dat moment belangrijk voor me is. 

 De laatste weken ben ik bezig met eten zonder e-nummers, biologisch eten en natuurlijke make-up. Lekker om me daarin te verdiepen. 

Ik heb vele blogs gelezen en heb nog vele te gaan. 

In de supermarkt bestudeer ik vrijwel alles om tot de beste productkeuze te komen. 

We krijgen sinds vorige week een biologische groenten en fruittas, meneer post heeft al enkele pakketjes aan de deur gebracht met allerlei natuurlijke crèmetjes, zeepjes en parfummetjes en enkele zaken heb ik ook weer teruggestuurd omdat daar dan toch conserveringsmiddelen inzaten die niet okay zijn. 

In natuurvoedingswinkels laat ik ook (voornamelijk) vleesproducten liggen omdat daar een slecht e-nummer inzit volgens mijn e-nummer-app. 

Ik heb het ergens in me om een fundamentalist te worden. 

Ik duik ergens helemaal in, wordt zeer streng in de leer en verlies vervolgens elke vorm van genieten. 

Nou weet ik niet goed of dat laatste een kenmerk is voor fundamentalisme…

Wat ik voor mezelf wel weet is dat ik in plezier of interesse me ergens in vastbijt, 

het heerlijk vind om me daarin te verdiepen,

 dat heel intensief doe,

 nergens anders meer aan kan denken,

 en doorga totdat ik eigenlijk niet meer kan.

 Een poosje later vind ik mezelf terug, soms bijna letterlijk verkrampt. Moe van de eisen die ik mezelf onbewust stel.

De andere kant ken ik ook, gewoon doen wat het moment me ingeeft zonder dat ik me bezig houd met of het wel kan. 

Ik heb het lang met geld gehad. 

Toen ik na mijn studie eindelijk geld verdiende heb ik lang gekocht waar ik zin in had. Zo heb ik wel 10 jaar vrijwel altijd rood gestaan; weliswaar nooit zoveel dat ik het niet kon aflossen, maar toch. 

Sinds een jaar of 2 ben ik overgestapt naar een andere bank en ik heb gelijk geregeld dat ik niet meer rood kan staan. Ik vind het een prettig gevoel, overzicht hebben op wat ik heb en leven binnen het budget.

Genieten gaat dus schijnbaar niet over loslaten, wat ik me bedacht toen ik over dit onderwerp nadacht. Genieten gaat waarschijnlijk over een leven binnen de regels die je je zelf hebt gesteld met kleine en soms grotere uitspattingen. 

Een balans vinden tussen de beide beschreven extremen. 

En laat ‘de balans vinden’ nu juist het moeilijkst zijn voor een dame die óf holt, óf stilstaat.

Rantsoen

Van manlief kreeg ik vorig jaar een smartfoon kado, die met het appeltje achterop. Eigenlijk vond ik het onzin. Mijn mobieltje was weliswaar op sterven na dood, maar om deze nou te vervangen door zo’n smart ding… Mijn abonnement kon al ruim een jaar weer verlengd worden, dus de kosten liepen ook niet uit klauwen (hoewel ik bijbetalen ook wel weer belachelijk vond). Om een lang verhaal kort te maken; ik kreeg er één van manlief en sindsdien ben ik er aan verknocht.

Allereerst de foto’s. Wat een enorm leuke (gratis) appjes om foto’s te bewerken. Úren ben ik er mee zoet geweest. 

Ik kwam weer ziek thuis en ik vermaakte me dagen met de vele spelletje. Toen dochterlief ziek werd bewees het ding helemaal zijn nut. Via de facebook app kon ik iedereen op de hoogte houden, vele mensen hebben toen de het wel en wee van ons meisje kunnen volgen.

Het meisje werd bewust en revalideerde intern bij ons in de buurt. Om de beurt bleven we bij haar overnachten en in die tijd vermaakte ik me ’s avonds als ze sliep stilletjes met allerlei documentaires en ander amusement via de uitzendinggemist app. Ik mediteer met een appje die de ademhaling aangeeft, kortom ik ga letterlijk met mijn smartvriendje naar bed en ik sta met hem op.

Afgelopen vakantie kreeg ik het toch wat vaker in mijn rug. Op zich niet zo vreemd; meisjelief kan zelf (nog) niet lopen en is inmiddels niet zo klein meer (bijna 20 kilo schoon aan de haak). Gek genoeg was de pijn er niet aan het eind van de dag, maar wanneer ik ’s ochtends opstond…  Niet lang daarvoor had ik een nieuw spelletje ontdekt wat ik verbeten zat te spelen tot vroeg in de ochtend in allerlei posities in bed, omdat ik het niet lang vol hield in één houding. Daarnaast las ik vele consuminderblogjes en andere interessante zaken en wanneer ik begon, moest de blog ook uit (wat enorm veel tijd kost als iemand in 2009 is begonnen en wekelijks enkele blogjes schreef). 

Dus, er is maar één conclusie mogelijk; ik moet op beeldschermrantsoen. Gisteren heb ik een opschrijfboekje en een leesboek meegenomen naar het revalidatiecentrum. Gewoon de eenvoudige dingen die ik voor het digitale tijdperk ook meenam. Werkt weer prima.

En toch, het is niet eenvoudig voor mij, zo’n beeldschermrantsoen…  (nu er weer snel achter weg).

 

 

Opgeruimd

Eenvoudiger leven betekent voor mij, ondermeer, overzicht. En met de hoeveelheid

spullen die wij in huis hebben is dat niet altijd even makkelijk. Dus ik heb, jawel, opgeruimd. Ont-spullen noemen ze het ook wel in blogland. Ik heb 100 boeken uit mijn kast geplukt om weg te doen. En nog staat mijn kast vol! Ongelofelijk dat een mens zoveel kan bewaren. Over een poosje maar weer door de kast heen. 

Een groot deel gaat naar de kringloop, enkele boeken heb ik weggegeven en ik heb de mooiste boeken uitgezocht om via bol te verkopen. Dat is nieuw voor mij, ik vond het tot nu toe altijd teveel gedoe om dingen te verkopen; opsturen ed, pfff :-). Nu toch maar doen... 

Eerst maar eens een accountje aanmaken... 

Genieten is

Stilletjes kijken naar slapende dochter en man, pure rijkdom.

Een gelukt gerechtje. Stoofpeertjes met oudejaarsavond, hmm.

Maar ook van eigen gemaakte tomatensoep of broccolisoep geniet ik elke keer weer.

De kamer van mijn meisje die nu eindelijk af is.  Eind 2010 mee begonnen, nooit helemaal de puntjes op de i gezet.

Door lekkage begin 2012 helemaal overhoop gehaald.  In december (eindelijk) de muur gerepareerd,  opnieuw behangen en geschilderd  een nieuwe vloer erin (leve de verzekering). 

Nu is het af,  schilderijtjes aan de muur,  leeslampje, spiegel aan de muur.  

Een echte meidenkamer!

 De stille momentjes voor mezelf nemen,'s ochtends als iedereen nog slaapt.

 Dicht tegen elkaar aan op onze 'gezinsbank', incl kattenbeest die de gaatjes tussen ons in opvult (wel liefst tegen dochter aan).

De geur van zelf gebakken brood in de ochtend.

De stem en glimlach van mijn meisje, iedere ochtend als ze wakker wordt,  onbetaalbaar!

Hoe het begint...

Een grote fantasie heb ik, mijn hele leven al. Deze fantasie werd gevoed door de vele boeken die ik las vanaf het moment dat ik lezen kon. Daarnaast ben ik, diep van binnen, een perfectionist. De combinatie van deze twee zorgde ervoor dat ik eigenlijk altijd een ontevreden gevoel had over mijn leven. Immers, mijn winters waren niet zo knus als die van “Klompertje Klomp en Janneke in de winter”. Mijn avonturen waren niet zo doldwaas als die van de “Olijke Tweeling” en zeker niet zo spannend als die van “De Vijf”. Mijn liefdesleven was niet zo romantisch als in de boeken die ik in mijn tienerjaren las.  Mijn spirituele leven niet zo diepgaand als dat van Susan Smit of Elisabeth Gilbert; mijn huis niet zo mooi als in de VT wonen; mijn kleren een allegaartje en ga zo maar door.

Feestjes waren een opgave want mijn huis moest spik en span zijn, wat voor zo’n sloddervos als ik in 3 uurtjes een hele opgave is. Mijn gerechten moesten bijzonder zijn en opgediend in mooi servies. Mijn carrière flitsend, lonend en bevredigend. Daarnaast wilde ik een fijne lieve geduldige moeder zijn, die meehelpt op school; een fijne partner die liefdevol is; een goede vriendin die volle aandacht geeft; een fijne dankbare dochter en een lieve zus. 

De laatste jaren was mijn leven vooral stressvol en druk. Regelmatig had ik het gevoel tekort te schieten op verschillende fronten in mijn leven. En waar ik vooral in tekort schoot was genieten. Met volle overgave naar muziek luisteren, genieten van een goed gesprek, ontspannen door een picknick in het zonnetje, hoe graag ik ook wilde, helemaal bevredigend was het nooit.

In 2010 werd ik ziek, Lyme. Ik was doodmoe en tot weinig meer in staat. Leren genieten werd mijn doel maar uiteindelijk stelde ik alles in het werk om mijn leven weer te kunnen leiden als voorheen.

Afgelopen jaar sloeg het noodlot toe. Mijn lieve dochter werd zeer ernstig ziek, 4 maanden in coma, intensieve revalidatie want alles moest ze opnieuw leren. Inmiddels zijn we zo’n 10 maanden verder en we hebben nog een lange weg te gaan.

Vertwijfeld vroeg ik me in het begin van haar ziekteperiode af waar de inzichten te bleven die mensen beschreven in boeken. Ik kwam niet tot geloof en ik viel er ook niet af. 

Wel was er dankbaarheid; dankbaarheid dat ze overleefde en goed verzorgd werd, dankbaar voor naaste familie die alles in het werk stelden om ons zoveel mogelijk bij te staan, dankbaar voor alle bekende en onbekende mensen voor liefdevolle reacties en bérgen kadootjes, later de dankbaarheid dat ze ontwaakte en dankbaarheid dat ze steeds meer kon, dankbaar dat manlief en ik het samen konden dragen en dicht bij elkaar konden blijven.

Na 4.5 maand Ronald Mc Donald huizen waren we voor het eerst weer een weekend thuis. Al die maanden leefden we met de noodzakelijke, dus weinige, spullen. Ik was verbijsterd door de enorme hoeveelheid troep die we verzameld hadden in de loop der tijd. Grote behoefte aan minder spullen en meer overzicht voelde ik opborrelen.

Deze kerstvakantie voelde ik een verandering in mij. Geen behoefte aan kado’s, maar vooral aan samenzijn en lekkere dingetjes maken. Geen ingewikkelde gerechten, maar eenvoudig lekkers. Geen opsmuk en mooie kleertjes maar gewoon een lekkere warme trui.

Een aandachtig leven met meer kwaliteit, ruimte en tevredenheid dat is mijn wens nu. En dat denk ik te bereiken door eenvoudiger te gaan leven, dankbaar te zijn voor wat het leven geeft, meer ervaringen op te doen en  minder spullen te verzamelen, meer ruimte te nemen om te (her)ontdekken wat energie geeft en om bewuste(re) keuzes te maken. Wie weet wordt dan ook mijn eerdere wens vervuld en leer ik weer genieten van de mooie dingen in het leven. Wandel je mee?