-Hé, ze draagt ineens ook een sonde.-
Manlief wijst naar één van de meiden.
Ze is me net te snel voorbij.
Dochterlief heeft haar eindmusical.
Terwijl we wachten op de voorstelling kijken we nieuwsgierig rond.
Af en toe vangen we een glimp op van de 8ste groepers.
‘Achter de schermen’ lopen, strompelen en rijden ze voorbij.
Na al die jaren kijken we niet meer op van een slangetje meer of minder.
Het uur wachten wordt beloond.
De voorstelling begint.
De gordijnen gaan open en lachend ontdekken we meer kinderen met een ‘sonde’.
Een microfoontje!
Zo af en toe blijkt het ongewone ons heel gewoon en is het gewone soms verrassend ongewoon.
☺️
☺️
