Voor dag 9 was ik al een beetje bang.
Dochterlief zou geopereerd worden aan haar ogen en ik was angstig dat ik als troost voor haar het ziekenhuiswinkeltje 'leeg' zou kopen.
Dat heb ik niet gedaan.
Wel kocht ik een pyjama met knoopjes, zodat we geen shirtje of nachthemd over haar hoofd hoeven trekken.
Manlief keert daar zijn hand toch niet voor om. En zo ligt de nieuwe pyjama nog ingepakt (ook dat nog) op het voeteneind en slaapt ze in haar eigen nachthemdje.
Het is dus niet helemaal een impuls aankoop,
(als ik haar had omgekleed had ik haar het pyamajasje aangetrokken, want ik had het te eng gevonden om iets over haar hoofd te trekken nu)
maar echt nodig was het ook niet.
Nu ja. We gaan vol goede moed weer verder.
Dag 7 & 8 stonden vooral in teken van vriendschap.
Mijn vriendin woont sinds enkele jaren aan de andere kant van de wereld en ze is een paar weken 'over'.
Weer in elkaars sfeer zijn, de draad gewoon weer oppakken...
…daar kan geen nieuw spulletje/kledingstuk/gadget tegenop.
 |
| Ergens van het internet geplukt |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten