"Blijf nou op je benen staan" mopper ik tegen dochter wanneer ik haar naar het toilet breng. Dochterlief heeft de neiging haar aangedane been omhoog te trekken en als een ooievaar tegen me aan te hangen. Hoewel ze haar gewicht niet gelijk kan verdelen over 2 benen, staat ze toch stabieler wanneer ze op beide (anderhalve) benen staat.
"Voeten," hoor ik dochter zeggen terwijl ik haar op het toilet til, "op je voeten staan".
"Op je benen staan," brom ik automatisch en gedachteloos terug.
"Neehee," protesteert dochter, "je staat op je voéten".
"O ja," besef ik, "je staat op je voeten. Je hebt gelijk, schat"
"Maar waarom zeg je dan bénen?"
"Ja weet ik veel, dat zeg je zo"...
En nu vraag ik me dus af waarom we dat zeggen, op je benen staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten